De bedijkers van de Beemster lieten hun nageslacht een erfgoed na dat in 1999 door de Unesco werd uitgeroepen tot Werelderfgoed. In 1613 zag de Beemster geel van koolzaad tarwe gerst en haver.
Al spoedig bleek dat de bodem voor het grootste gedeelte ook geschikt was voor oa veehouderij. De diversiteit aan teelten groeide met de jaren en gaf de polder het zo streekeigen, boeiende aanzien. Bloembollenvelden, fruitbomen weilanden met koeien schapen en paarden worden afgewisseld met akkers met aardappelen, suikerbieten en ja zelfs wijnbouw.
In de kassen groeien bloeien en geuren aardbeien, lelies, alstroemerias en irissen. Allemaal produkten die hun weg vinden ver buiten onze grenzen. Zo ver hoeft de bezoeker aan de Beemster niet te reizen. Hij kan op veel plaatsen, vers van het land of rechtstreeks uit de kas met een tastbare herinnering van Beemsterland huiswaarts keren.
Kijk voor meer informatie over de huisverkoop op Beemsterlusthof.